از وبلاگ زيباي نماز هاي مستحبي نيز ديدن فرماييد

با تشكر

نماز

░▒███████
░██▓▒░░▒▓██
██▓▒░__░▒▓██___██████
██▓▒░____░▓███▓__░▒▓██
██▓ ________________ ░▒▓██
_██▓▒░______________░▒▓██
__██▓▒░____________░▒▓██
___██▓▒░__________░▒▓██
____██▓▒░________░▒▓██
_____██▓▒░_____░▒▓██
______██▓▒░__░▒▓██
_______█▓▒░░▒▓██
_________░▒▓██
_______░▒▓██
_____░▒▓██
.
.
قلب من متعلق به كسايي كه براي اين پست نظر بزارند

اگه نظر گذاشتين از اين پله ميريد بالا

اگه نظر نذاشتين بيفتين تو اينجا

عجل الله تعالی فرجه الشریف)

وقتی خداوند انسان را آفرید از بابت این آفریده خود به خود تبریک گفت (تبارک الله احسن الخالقین ) و به فرشتگان گفت که به انسان تعظیم کنید، همه تعظیم کردند جز شیطان و شیطان گفت من از او برترم و آتش از خاک برتر است و فرشته از انسان برتر است و من به انسان تعظیم نمی کنم . (غرور و حسادت اون باعث شد که حرف خدا را رد کند و نتواند به انسان تعظیم کند ) البته همه فرشتگان دیگر به انسان تعظیم کردند .
خداوند خواست شیطان را برای این گناهی که کرده بود به سزای عملش برساند اما شیطان از او فرصت خواست و گفت اجازه بده من بتوانم با انسان ها در ارتباط باشم و تو هم اینگونه آنها را امتحان می کنی که ایا بعد از اینهمه لطف و رحمت و نعمتی که به انها داده ایی آیا آنها سپاسگذار تو خواهند بود ایا به حرف های آفریدگار و یا خداوندشان عمل می کنند آیا واقعا ارزش اینکه در بهشت باشند را دارند ؟!
خداوند پذیرفت که انسان ها را بیازماید و یا امتحان کند و شیطان هم با خودش عهد بست که همه تلاش خود را انجام دهد که انسان ها را از یاد و نام و رحمت خدا دور کند و یا غافل کند ، با خودش عهد بست که همه تلاش خود را انجام دهد که انسان ها راه بد و نا درست را در پیش بگیرند و انسان ها را خار و ذلیل کند ، با خود عهد بست ، آنها اشتباه و گناه کنند و از اشتباه و گناهان خود دست نکشند و همچنان ادامه دهند و به حدی برسند که از لطف و رحمت خدا برای بخشش گناهانشان نا امید شوند . اینگونه بود که نا امیدی بدترین گناه شناخته شد . او تلاش می کند ما شکست بخوریم و همیشه شکست خورده باشیم ، او تلاش می کند ما جهنمی باشیم ، او تلاش می کند ما از اشتباهات خود درس عبرت نگیریم و باز هم اشتباه کنیم ، او تلاش می کند ما همیشه در حال گناه باشیم ...

کلاغو یا کلاگو: قنات کلاغو که یکی از طولانی‌ ترین قنات‌های ایران است در مسیری ۷۲۰۰ متری از مادر چاه تا خور کشیده شده و قدمتی ۹۰۰ ساله دارد به عقیده اهالی حفر کنندهٔ این قنات «میرکلان» نامی بوده‌است.

• دهزیر: قنات دهزیر که از پرآب ترین قنات‌های کویری است حدود ۴۰۰۰ متر از خور فاصله داشته و قدمت آنه به بیش از ۱۰۰۰ سال می‌رسد و دارای ۶۵ حلقه چاه می‌باشد و از زیر شهر می‌گذرد و اهالی با حفر پایاب به آب آن دسترسی داشته اند. پایاب‌ها که زمانی نمادی از شهر خور بود طی چند سال گذشته به مرور توسط شهرداری مسدود گردیده‌است و در حال حاضر پایاب لرد، یکی از معدود پایاب‌های باقیمانده می‌باشد که در فلکه مرکزی شهر ( میدان امام خمینی ) قرار دارد مورد بهره برداری قرار می‌گیرد.
• شورو یا غفورآباد: قدیمی‌ترین قناتی است که در خور حفر گردیده و بعدها توسط شخصی بنام غفور مرمت گردیده‌است. و به نظر می‌رسد در حال حاضر اثری از آنها باقی نمانده‌است.
• چشمه دریاشور : این چشمه بر روی تپه ای به نام قل هو الله (سر تل) قرار دارد و آب مورد نیاز بخشی از کشتخوان دشت خور را فراهم میکند

در این ترفند قصد داریم به معرفی پیدا کردن نوع گوشی افراد مختلف از روی شماره تلفن همراه آنها بپردازیم.

براي خريد كتاب هاي شاعرهاي خوروبيابانك وكتاب هايي در مورد كوير

با اين شماره تماس حاصل بفرماييد03244223569

 ساعات تماس14الي22

باتشكراز همه ي دوستان وبيننده هاي

اين وبلاگ

واژگان خوری	ترجمه شده فارسی	تلفظ لاتین
اَلُو	بلند شو	Alow
آجی	آنجا	Aji
اَجابی	تمام شد	Aja bi
ایلو	اینجا	ilou
اَتو	پایین	Atow
اَپوشا	برو عقب	Aposha
بیو ایلو	بیا اینجا	Biu ilou
بِشکَس	شکست	Beshkas
بِفا	بخور	Befa
بِگُرِد	فرار کرد	begored
بویِن	باشد	buyen
بِشَهَند	رفتند

واژگان خوری	ترجمه شده فارسی	تلفظ لاتین
آباده	آبادی	Abade
آجی	آنجا	Aji
آجیُون	آنجاها	Ajiun
آدام	آدم	Adam
آرد اُدکین	آردی که خمیر مایه در آن می ماند	Arde odkin
آرد اُسیرک	آرد سیره(از جوسبزبرشته به دست می آید)	Arde osirk
آردگیژ	الک	Ardgizh
آرزون	ارزان	Arzun
آرسون	عروسان( روستاهایی در شمال و جنوب خور)	Aresun
آرِشک	آروغ	Areshk
آزُن	آن طور	Azon
آژاندُن	آجیدن – آجیده کردن	Azhandon
آسبون	آسمان	Asbun
آسُد	خاکستر	Asod
آسُدِ کَرگ	خاکستر آجاق	Asode karg
آسِر	آستَر	Aser
آسک	آهو

واژگان خوری	ترجمه شده فارسی	تلفظ لاتین
فاردُن	خوردن	Fardon
فافتُن	خوابیدن	Fafton
فین	خون	Fin
فا	خودم	Fa
هُرما	خرما	Horma
گا	باد	Ga
گازی	بازی

منبع سايت نسيم خور

کویرهای ایران و روستاهای آن (مصر،گرمه،ابیانه،رشم،اسفندآباد....)باید مورد برررسی قرار گیرند تا به بخش هایی از فرهنگ کهن ایرانی دست یابیم. تنها نکته ای در باره گویش های مردم روستاهای کویر را یاد آوری کنیم:

گویش های خوری، فرویگی و گرگو، زبان گفتار مردم شهرك خور و روستاهای فرخی و گرمه، گویش های مردمان حسن آباد (میبد) از روزگاران دوربر كرانه جنوبی كویر نمك برجای مانده است و در حال جان دادن است.
زبان خوری، فرویگی، و گرگو از گویش های زبان پارسیك یا پهلوی ساسانی است كه به سبب دوری و جابه جا نشدنمردمان، كمتر از گویش های دیگر دستخوش دگرگونی شده اند.

در بخش بندی زبانهای ایرانی، گویشهای خوری، فرویگی و مهرگونی از زبانهای ایرانی نو در شمار دسته مركزی قرار دارند و با بلوچی و زازی ومازنی و گیلكی و سیوندی خویشاوندند و مورد پژوهش دانشمندان زبان شناس قرار گرفته اند.
دكتر ریچارد فرای امریكایی، دكتر ویلهلم آیلرس آلمانی و پروفسور ایوانوف از دانشمندان بیگانه و دكتر صادق كیا و دكتر بهرام فره وشی و آقای مهدی عباسی گویش خوری را پژوهش کرده اند.

روستاهای کویری یادگار دوران شکوه از یاد رفته و بر باد رفته هستند. آن چه امروز بر قالی ها و فرش ها و ترمه ها می بینی، آچه مولانا از هجرانش می نالد، همه و همه یاد آور آن روزگاری است که بر هر کرانه ی این دریای مرکزی ایران تمدنی باشکوه و بهشتی زمینی بر پا بود از : گنگ دژ سیاوش تا نوبهار بلخ تا تخت جمشید تا بیستون، همه باغ های بهشتی انسان ایرانی بر زمین بودند.

خانه های مردمان هنوز مانند بهشت است: حوضی در میان و سپس چهار باغ و سپس اتاق ها و تالارها. مانند قالی ها: همه با هفت کناره و هفت باغ پر از گل و بر درختان و بوته ها همه پرنده های بهشتی و در میان قالی خوضی زلال.

هنوز هفت نیایشگاه با شکوه آناهیتا در هفت گوشه ی کویر های یزد برقرار است. برای نمونه به شهر کویری یزد بنگریم:

یزد باید که فرزند دردانه ی آناهیتا باشد. نامش ایزدی است و پیرامونش را هفت نیایشگاه آناهیتا در برگرفته است:

* پیر سبز یا چک چک: در شصت و پنج کبلومتری شمال غربی یزد.مرکز نیایش زرتشتیان.

* پیر هریشت: ٩۰ کیلومتری شمال غربی یزد. بر فراز تپه ای نزدیک جاده خور( خورشید) در قلب کویر. در کنار کشتزار و چشمه ای به نام حوض گبر( گبران نه پیروان زرتشت که از طرفداران عرفان و آیین باستان ایران بوده اند)

* پیر نارستانه: سی کیلومتری شمال یزد. بر کنار روستایی کوچک به نام دربید.

*پیر پارس بانو: ۱۱۰ کیلومتری غرب یزد. نزدیک عقدا. با روستاهایی با نام های کهن ایرانی چون: آشتی گاه. پرپر. هفتادر( هفت آتش یا هفت آذر)

* پیر نارکی: ٥٥ کیلومتری جنوب شرقی یزد.

* ستی پیر: ٧۲کیلومتری شرق یزد.

* شکافت یزدان( پناهگاه خدایان) در دره ی توت جین نزدیک ده زردجو.

یزد با آب و مهر پیوندی ناگسستنی دارد: مهر آباد! مهر گرد! مهریز! پیر سبز! غربال بیز!

گل نیلوفر، ماهی، مرغ از جمله نمادهایی‌اند كه به دلیل ارتباطشان با آب، یادآور آناهیتا هستند.
نمادهای دیگر آناهیتا عبارتند از: انار و درخت سرو كه نشانه ای از آزادی و آزادجویی است، همچنین عقاب، لك لك ، قمری و كبوتركه در اساطیر كهن، پیك ناهید نامیده شده اند. هر یك از نمادهای یاد شده گوشه ای از یك معنا را كه همان آناهیتاست بیان می كنند. سفال سازی های یزد و بویژه در میبد زندگانی چند هزار ساله دارد. بر تمام این سفال ها نقش مرغ و ماهی و نیلوفر، هنوز هم دیده می شود. در میان این نگاره ها، همواره بر این سفال ها، خورشید با چهره و آرایشی زنانه دیده می شود. بر زیلوهای دستباف زیبای یزد نیز نقش سرو و مرغ بسیار دیده می شود. فرش یزدی و خانه یزدی نمادی از باغ بهشت است. فرش ها هفت حاشیه دارند. سپس طرحی از گل ها و پرندگان بهشتی و در میان چشمه و حوض آب. در میان خانه های یزد نیز حوض آب است و بر پیرامون آن باغ های انار و سیب و گل نیلوفر و لاله عباسی و بر دور باغ تالارها و اتاق ها. آرزوی دیرین انسان برای برپا داشتن بهشتی بر زمین.

یزد شهر سرو نیز هست و هنوز سرو پنج هزار ساله ی ابرکوه چون درفشی سبز در آسمان این استان در رقص است.
شهر یزد ، در دره بزرگ و خشكی در میانه دو كوهستان «شیركوه» به بلندی ٤۰٧٥متر و «خورنق» واقع شده و این موقعیت جغرافیایی، خود به بقای این شهر كمك بسیار كرده است. چرا كه بسیاری از مردم به هنگام تابستان، از شهری با گرمای بسیار بالا و كشنده به دهكده های كوهستان«شیركوه» پناه می برده اند. سنگ نوشته ها نشان می دهد که بیش از هشت هزار سال پیش نیز مردمان در این جا می زیسته اند.
در استان یزد، شهرهای بسیاری در دل كویر و یا در كناره كویر جای داشته اند كه بسیاری از آنها اكنون در زیر تل ناشی از توفان های شن مدفون گشته اند. مانند: بدرآباد . و بسیار دیر تر این شهرها بر کنار دریای مرکزی ایران بوده اند که اینک به کویری سوزان رخ گردانیده است و نام این شهرها یادگار آن روزهاست. مانند: بندر آباد. بارچین.

بادگیرها،آب انبارها، یخچال ها، کاریزها، گنگ دژها نمونه هابی برجسته ای از هنر و فرهنگ این سرزمین در دل کویر هستند.

شهرها و روستاهای کویری ایران، شاهکارهای بناهای خشتی و گلی در جهان هستند که هنوز چونان غولی زیبا بر پای ایستاده اند.

هنوز نیز شهرهای کویری ایران مرکزی برای شناخت فرهنگ ایرانی هستند. ساختمان ها، لباس، آداب و رسوم و زبان آن ها پاکیزه تر و زیباتر مانده است. شهرهایی که نگین انگشتر ایران هستند، چونان: میبد. آران. بیدگل. انارک.مهریز. چاه بهار. خور. اردستان.....

نمونه برجسته و درخور اهمیت دیگر روستای میمند است:

دهكده صخره ای میمند: روستای باستانی میمند در30كیلومتری شهرستان شهربابك در استان كرمان قرار دارد. میمند، هزاره های پیش توسط ساكنان آن در دل كوه کنده شده است. ساكنان این روستای تاریخی هنوز با وجود گذشت چند هزار سال از ساخت آن در درون حفره هایی زندگی می كنند كه پنجره و دودكش ندارد ساكنان این روستا دارای آداب و رسوم خاص هستند و در زبان و گویش آنها هنوز كلمات پهلوی ساسانی دیده می شود. این روستا در منطقه ویژه از نظر طبیعی جای گرفته است.

این روستا هفتمین منظر فرهنگی_طبیعی و تاریخی جهان است كه جایزه مركوری را دریافت كرده است

این روستا نه تنها یك میراث چند هزارساله را در خودش حفظ كرده است بلكه مجموعه ای از همزیستی بین طبیعت، معماری، سنت، تاریخ، فرهنگ و نحوه زیست مردم را به لحاظ میراث تاریخی و فرهنگی درخودش به یادگار گذاشته است.

میمند: دارای 400 خانه و بیش از 2000 اتاق است. هر كیچه یا كوچه 17 اتاق دارد. بقایای آتشكده در آن دیده می شود

پیدا شدن 903 واژه ساسانی در جریان تحقیقات در میمند نشان می‌ دهد كه این روستا پس از ورود اعراب به ایران هرگز تسلیم نشد و در جنگ های مختلفی كه در این منطقه روی داده هرگز اعراب مؤفق به تصرف میمند نشدند و فقط به نابودی شهربابك اكتفا كردند مستندات تاریخی نشان می دهد یزد گرد سوم موقع فرار از دست اعراب از فارس به شهربابك و سپس به میمند پناه برده است .

زبان و گویش مردم میمند دجار تغییر نشده و مردم آن هنوز از واژه های مخصوص دوره ساسانی استفاده می كنند.
این 903 واژه فارسی پهلوی ساسانی توسط كارشناسان امور حفاظتی و مرمت روستای باستانی میمند در جریان گفت و گو با مردم این منطقه به دست آمده و درحال دسته بندی هستند.

ساختار این روستا ی شگفت انگیز، قدرت هنری انسان های سه هزار سال پیش را نشان می دهد. در این دهكده ده ها كوچه درون سنگ کنده شده و در داخل هر كوچه هفده اتاق است . كوچه ها به طور مورب در 5 طبقه طوری روی یكدیگر قرار گرفته كه از نگاه ساختاری بسیار دقیق و قابل توجه است . این روستا دارای مدرسه ٬حمام٬مسجدو حسینیه می باشد كه همگی آنها در كوه کنده شده است

در نخستين هم انديشي گويش شناسي ايران كه از جانب فرهنگستان زبان و ادب فارسي با هدف گسترش پژوهشهاي گويش شناسي در ايران كه چندي پيش برگزار شد، مقاله هايي پيرامون گويشهاي ايراني از سوي استادان و دانشجويان و پژوهشگران ارايه شد. هم انديشي گويش شناسي دو محور نظري و عملي داشت. كه بخش نظري گويشهاي ايران شامل دسته بندي، رده شناسي و عوامل مؤثر درزوال و حفظ گويشها بود. جنبه هاي عملي گويش شناسي نيز شامل روشهاي گردآوري، بررسي موردي گويشها و ابعاد اجتماعي ـ فرهنگي گردآوري گويشها بود.
سرگذشت زبان ها همانند هر پديده اجتماعي ديگر، زادوزندگي و مرگ است. گويش هاي خوري (Khuri)، فرويگي (farvigi) و گرگو (gargu)، زبان گفتار مردم شهرك خور و روستاهاي فرخي و گرمه از روزگاران دوربر كرانه جنوبي كوير نمك برجاي مانده است و در حال جان دادن است. جان گويش گرگو و پس از آن گويش فرويگي از گويش خوري بيشتر است.
خور (khur) مركز بيابانك از بخش هاي شهرستان نائين در استان اصفهان و فرخي و گرمه از روستاهاي غربي و جنوبي خور هستند. زبان خوري، فرويگي، و گرگو از گويش هاي زبان پارسيك يا پهلوي ساساني است كه به سبب دوري و جابه جا نشدن زبانوران، كمتر از گويش هاي ديگر دستخوش دگرگوني شده اند.

در بخش بندي زبانهاي ايراني، گويشهاي خوري، فرويگي و مهرگوني از زبانهاي ايراني نو در شمار دسته مركزي قرار دارند و با بلوچي و زازي (Zazi) ومازني (mazani) و گيلكي و سيوندي (sivandi) خويشاوندند و مورد پژوهش دانشمندان زبان شناس قرار گرفته اند.
پروفسور ژرژ ردار (George Radar) سوئيسي، دكتر ريچارد فراي (Richard Frai) امريكايي، دكتر ويلهلم آيلرس (Wilhelm Eilerse) آلماني و پروفسور ايوانوف (Ivanov) روسي از دانشمندان بيگانه و دكتر صادق كيا و دكتر بهرام فره وشي و آقاي مهدي عباسي با راهنمايي دكتر علي اشرف صادقي گويش خوري را پژوهيده اند.
در اين زمينه و درباره انگيزه هاي مؤثر در زوال اين گويش ها پاي سخن لسان الحق طباطبايي كه گويش هاي خوري و فرويگي وگرگو را پژوهيده و در حال گزارش آنها است مي نشينيم.
«پژوهش هاي دانشمندان غربي و روسي براي رسيدن به هدفهاي ويژه خودشان بود و دربرگيرنده آگاهي هاي پيرامون ما نمي باشد. همچنين است پژوهش هايي كه به پيروي از بيگانگان عملي شده است. كار پژوهش در زبانهاي ايراني وگويش هاي وابسته بايد به دست پژوهشگران زبانور و گويشمندان دلبسته و آگاه به دانش زبان شناسي و فرهنگ مردم امكان پذيرد و اين كاري است كه افزون بر آگاهي ها و اندوخته هاي دانشي، شكيبايي و تاب دشواريها را مي بايد. و نشود كه بي هيچ گرسنگي و تشنگي به فرجام رسد و زهي دريغ و افسوس كه نگهبانان پاسداري از فرهنگ ما، فكري براي پژوهشگران كوشنده و دلبسته نكرده اند كه دلبسته و تهي دست كار خود را تا پايان پيگيري مي كنند.
بي گمان پژوهشهايي كه تاكنون در گويش هاي خوري و فرويگي شده است، كاستي ها ونادرستي ها دارد و يا از پژوهشهاي دست دوم به شمار مي آيد.
در پيشينه پژوهش گويش خوري به دست زبانوران مي گويد:
«نخستين گويشوري كه يادداشت كوتاهي برپايه ساختارهاي دستوري نوشته است، «مرحوم شيخ علي فقيهي» است و پس از او تني چند از فارسي زبانان خوري و آشنايان گويش خوري به گردآوري واژه ها دست زده اند و برخي نيز شعرهايي به خوري سروده اند. او كه پژوهشهاي ميداني گسترده يي در زمينه زبان و فرهنگ مردم خور و روستاهاي پيرامون آن دارد و كار برابري با ديگر گويش هاي پيوسته را به پايان مي برد، درباره سبب ها و دست اندركاران از ميان رفتن اين سه گويش مي گويد، «تا نيمه سده پيش، خوري زبان گفتار اكثريت مردم خور بود و بر فارسي رايج در آنجا برتري داشت. بسياري ازمردم غير گويشور در گفت وگو با گويشوران به خوري سخن مي گفتند. اما شورستان سرسخت و بي آب و گياه مردم را وامي داشت با گذشتن از ريگزارها و سنگلاخ ها براي كسب درآمد به دنبال نان به فهلگي(فعلگي) در شهرها بروند.
دانش اندوزي و گذراندن پايه هاي تحصيلي و كسب مدارج دانشي از انگيزه هاي نيرومندتر در روانه شدن مردم به شهرها بود، چرا كه بالاتر از دوره دبستان، در خور نبود، و دبستان هم به همت و پايمردي روانشاد حبيب يغمايي مدير مجله يغما داير شده بود. با بازگشت اينان به خور، زبان خوري زبانان با زبان ديگري كه حتي فارسي رايج در خور هم نبود و به آن زبان شهري مي گفتند روبرو مي شد.
افزون بر اين، شمار بسياري از باسوادان كه بيشتر از ميان فارسي گويان خور بودند، نسبت به گويش خوري همان ديدگاه سنتي را داشتند كه هر زبان جز زبان ادبي و رسمي را فاسد مي دانستند و چنين بود كه گويشوران خوري بويژه بيرون از زادگاهشان به گويش خوري سخن نمي گفتند.
تأثير اين دو فاكتور يا به سخن ديگر رويگرداني از زبان مادري، در از ميان رفتن آيين ها، رسمها و سنتهاي اين سرزمين و همچنين گويش آن بيش از ايجاد و گسترش راهها و بيرون آمدن از خور و روستاهاي پيرامونش از بن بست كهن است. اندك اندك راديو و آنگاه تلويزيون در خانه ها پديدار شد. سپس روزنامه ها هم از راه رسيد و سبب آن شد كه «بن تنير» bontanir جاي خود را به آشپزخانه open داد و «ميون سرا» miunsera به هال تبديل شد و معماري و ساختار خانه ها نيز دگرگون گشت.
بسياري از واژه ها و عبارت ها كاربرد خود را از دست داد و فراموش شد. ديگر امروز «آيرون» ayarun (ديد و بازديد شبانه مردمان) برپا نمي شود، و يك خوري پانزده ساله مفهومش را هم نمي داند. يك خوري سي ساله به سختي مي تواند به خوري سخن بگويد، و جوان بيست ساله خوري هيچگونه آگاهي از گويش نياكان خود ندارد. از دست سالخوردگان كاري برنمي آيد. پيري و مرگ نيز شمار گويشوران سالخورده راكاهش داده است. در حال حاضر با شمار اندكي از گويشوران سالمند روبرو هستيم كه دريافت درست از پژوهش را در گفتار دشوار مي سازد.
با اين همه ساختار گويش «خوري» دست نخورده است.پژوهش در اين گويش نيمه جان را خويشكاري (وظيفه) خود دانسته و آهنگ كار نمودم، نزديك پنج سال است هرازگاهي راهي كوير مي شوم و با دلگرمي از مهرباني هاي مردمان آفتاب سوخته زادگاهم در سايه سار نخل هاي راست برزش (بالايش) شادمانم، اگرچه جان دادن زباني را با چشم ديدن بسيار دردناكتر از خواندن خبر مرگ آن در كتابها است.
در خور و گرمه (garmeh) دوبيتي را چهاربيتي مي گويند. چهاربيتي زير به گويش گرمه يي، ويژه مردم گرگو است كه شاعر آن گمنام است:

من از پاي دو زارت پي نشوم تا
من از چشم سيوت سير نبوم تا
اگه يه شو به پهلويت بهوسام
هميشه جاهلم و پير نبوم تا
كه معني آن چنين است:
من از كنار ديوارت پس نروم
من از (ديدن) چشم سياهت سير نشوم
اگر يك شب پهلوي تو بخوابم
هميشه جوانم و پيرنخواهم شد

دوبيتي و يا بهتر بگوييم چهاربيتي زير هم به زبان خوري است:
شومهتو كيايام آيرونت
هني وام تاسبي بيلاي بونت
بهل ياي شو وو مهمتو و ريوون
بميمي يايمون يا بر هزونت
كه معني آن چنين است:
مهتاب شبي به ديدار تو خواهم آمد
تا صبح در بالاي بام تو خواهم نشست
بگذار شب و مهتاب و بام
بماند در يادمان يا بر زبانت

 نوشاد نقوی در سال 1322 شمسی در خور چشم به جهان گشود.از بدو جوانی سرودن شعر در او آشکار شد او سالها در نیروی هوایی خدمت کرد و پس از بازنشستگی به خور بازگشت و در روستای سبز و با صفای "عروسان کوره گز"-آرسون- گوشه ی عزلت گزید.او علاقه خاصی به زبان خوری داشت و در سرودن اشعار خوری بسیار نکته بین و چیره دست.اخیرأ به مساعدت اندیشمند گرانمایه استاد لسان الحق طباطبایی مجموعه ای از اشعار خوری نوشاد چاپ و منتشر شده است و نام آن «آرسون» aresun انتخاب گردیده است.نمونه ای از اشعار نوشاد نقوی :

با من آن   یار  دمی  مهر و  وفا  کرد     نکرد                 

 آه     جانسوز  مـن از  ناله  دوا  کرد    نکرد                           

 در دلش آرزو و شوق مــرا داشت  نداشـــت                   

 دل مــا را  به نگاهیـــش رضا کرد  نکــــ ــرد 

 هیچ در فکـــــر من و  یاد من او بــود نبــــود                    

التفـــاتی به مـــن از روی صفـا کرد نکـــــرد 

 بوســـه ای از رخ زیباش  به مـا داد نــــــداد                     

اندکی حاجــت این بنده روا  کــرد نکــــــــرد 

 ذره ای رنج و الم از دل مـــن برد  نبــــــــرد                       

ترسی از آخــرت و روز جـــزا کرد نکـــــــــرد  

هیچ از دوری مـــن غصه و غم خورد نخورد                       

اعتنایی ز و فــا بر دل مــــا کرد  نکـــــــــرد   

حرف "نوشاد" به گوشش ز وفا رفت نرفت                       

گوش بر گفته ی وی او به خدا کرد نکـــــرد